Naaktheid was normaal in mijn gezin.
Net als piemels, borsten en vagina’s. Intimiteit en sexualiteit werd niet op een voetstuk gezet, maar ook geenszins verborgen. Zoals je het poetsen van je tanden niet verbergt, of het koken van aardappels. Het was ‘gewoon’ onderdeel van het leven.
Ik herinner me dat mijn ouders vreeën achter een wit kamerscherm in de huiskamer (waar ook hun bed stond). Ik herinner me dat ik speelde met de borsten van mijn stiefmoeder, die dan met een knipoog zei; ‘als je later net zulke grote borsten hebt als ik, speel ik met die van jou, ja?’ Dat gebeurde nooit.
Je zou kunnen zeggen dat ik erg vrij ben opgevoed, je zou kunnen zeggen dat ik daar geluk mee heb gehad, en in veel opzichten heb ik dat ook. Maar ook ik ontkwam niet aan de grillen der media en maatschappij en werd, ondanks mijn vrije opvoeding, erg onzeker over mijn veranderende lichaam in de pubertijd. In het bijzonder mijn veranderende yoni (het woord wat bij mij thuis altijd al voor ‘vagina’ gebruikt werd).
Ik was ervan overtuigd dat mijn binnenste schaamlippen abnormaal lang waren, mijn clitoris te groot en de binnenkant van mijn yoni ‘mislukt’, als een oneffen berglandschap. Er was schaamte en onzekerheid.
Ik werd ontmaagd door een vriendje dat stapelgek op me was, maar om lekker te ruiken waste ik me ‘van onderen’ met Lactacyd voordat we vreeën en liet ik hem mij veel te snel penetreren. Ik wist het niet. Hij ook niet. Het was niemands schuld dat dat gebeurde, we waren jong en hadden simpelweg beide niet geleerd werkelijk om naar ons eigen of elkaars lichaam te luisteren.
Ik gebruikte vaginale zeep, glijmiddel met glycerine, en natuurlijk ook ‘de pil’ (die ik al vanaf mijn 15e slikte - niet omdat ik toen seksueel actief was maar om mijn menstruatie te reguleren, ‘handig op vakantie’ enzo...). Pas veel later, toen ik leerde welk effect deze producten hadden op mijn fysieke en mentale gestel, hield ik er heel rap mee op.
Mijn eerste relatie eindigde en jarenlang had ik een overwegend neutrale relatie tot mijn yoni en mijn seksualiteit. Ik was totaal opgezogen in mijn passie voor en studie in theater en dans. Los van enkele scharrels of kortstondige geliefden was mijn focus elders, ik was totaal onbewust van de grote potentie die in mijn eigen lichaam verscholen lag.
Dat bewustzijn diende zich pas aan toen ik het ellebogenwerk in mijn carrière als performer moe was, mijn spullen pakte, en het vliegtuig nam naar een spirituele community aan de westkust van Mexico. Hier ontmoette ik een man die de nodige stappen op het pad van tantrische seksualiteit gezet had en hij nam mij aan de hand naar een wereld die enerzijds van een andere planeet leek te zijn en me anderzijds liet thuiskomen als nooit tevoren. Ik was totaal verbluft.
Het was voor mij even slikken, want ondanks mijn onzekerheid in mijn pubertijd, had ik mezelf altijd al als zowel bekwaam als vrij beschouwd in mijn beleving van seksualiteit, maar jeetje… de eerste keer dat ik met deze man vree wist ik niet meer waar ik het zoeken moest.
Ik huilde, ik lachte, ik bewoog me als een slang in zijn armen, ik lag doodstil, en bij momenten dacht ik dat hij me gedrogeerd had, hoe kon ik anders voelen wat ik voelde? Ik voelde het leven zelf door me heen stromen zoals ik haar nog nooit had voelen stromen en was totaal overweldigd.
Door deze ervaring ontwaakte er een ongekende nieuwsgierigheid in me en ik beet me vast in het land van tantra en tantrische seksualiteit. De man bleek mij niet gedrogeerd te hebben, werd mijn partner gedurende de jaren die volgde, en een periode van puur vreugdevol onderzoek ontvouwde zich. Vanaf dat moment ging mijn reis, die al lang als een zaadje in mijn bewustzijn gepland was, in vogelvlucht. De reis naar binnen, in de heiligheid van mijn lichaam en energie, de reis naar buiten, in contact met mijn partner, de reis die me ervaringen deed opdoen die ik nooit zelfs maar had durven dromen.
Ja, feit dat ik die jaren een partner had die van tantra veel kaas had gegeten (of liever guacamole), was heel behulpzaam. Maar ik was het zelf die deze transformatie teweeg bracht, niemand anders. Het was mijn nieuwsgierigheid, mijn bereidheid, mijn openheid en mijn honger naar waarheid die me deed afdalen in mijn vrouwelijkheid, mijn sensualiteit en seksualiteit, mijn lichaam en de rauwe levensenergie die door me heen bewoog. Dit alles schiep de omstandigheid die me toestond mezelf te ontmoeten in extase, in Goddelijkheid, in de kern van het Leven zelf.
De yoni van de vrouw wordt van oudsher al gezien als de poort naar het Goddelijke, naar de kern van het Leven. ‘Yoni’ is Sanskriet voor ‘vagina’, maar omvat van origine heel het vrouwelijke geslachtsorgaan; de vagina, de baarmoeder, de eierstokken en ook de borsten. Zij is ook letterlijk de fysieke plek in het lichaam die leven ontvangt, leven creëert, en aan leven geboorte geeft. Wat een ongekende wijsheid! Hoe voelt het in je lichaam wanneer je dit gegeven tot je door laat dringen?
Maar, in tegenstelling tot haar verbluffende kracht, gebruiken we woorden als ‘kut’ om mee te schelden, of ‘pussy’ om zwakheid aan te geven. Ik zou wensen dat ‘kut’ gebruikt zou worden als het grootst mogelijke compliment wat iemand ooit kan ontvangen, want het is mijn ervaring dat ‘je kut’ of ‘je pussy’ in werkelijkheid een alomvattende, universele, diepte en kracht in haar draagt. Een kracht die vele malen verder reikt dan seks of het fysieke lichaam, maar wel daar begint. Een kracht waarnaar we hongeren, en een kracht die oh zo spannend is om te voelen, ons toe te eigenen en helemaal te belichamen…
Deze kracht is altijd aanwezig, iedere vrouw kent ‘flitsen’ van haar. En toch maakt ze zichzelf pas in vol ornaat kenbaar wanneer wij haar uitnodigen, wanneer wij een beroep op haar doen om onze innerlijke waarheid en vrijheid te cultiveren. Deze kracht verzet bergen. Elke vrouw die ooit geboorte heeft gegeven aan een kind van vlees en bloed kent deze kracht tot in haar botten.
En nu? Nu is het tijd.
Het is tijd om ons wereldbeeld te transformeren.
Het is aan jou, het is aan mij, het is aan ons.
Niemand anders gaat dit voor ons doen.
Dat is best wel behoorlijk spannend.
En oh, zo verheugend!
Als je tot hier gelezen hebt, dankjewel! En als je je geroepen voelt nodig ik je van harte uit om jouw reis met je lichaam, je seksualiteit, of een fragment ervan te delen in de comments. Waarom? Omdat het de eerste stap is om het gesprek te openen in alle eerlijkheid, in alle pracht en alle lulligheid, in alle trots en alle schaamte. Door dat wat nooit uitgesproken wordt te bespreken normaliseren we het onderwerp en herstellen we haar samen in haar oorspronkelijke kleur; oh zo natuurlijk en oh zo Goddelijk!
Ja, daar gaat mijn hart sneller van kloppen.
Viva la vulva!
Liefs,
Chris
PS. Graag nodig ik je uit voor 'De Stroming'!
In april gaan we weer van start met het vrouwenjaarprogramma 'De Stroming'. Deze training bestaat uit 6 fasen die telkens met een fysieke bijeenkomst gestart zullen worden en zich vervolgens thuis verdiept middels beoefening, meditatie’s, sharing, inspiratie en informatie om die fase te ondersteunen. De training is voor vrouwen die er klaar voor zijn om een nieuw paradigma in te stappen, die de roep voelen schreeuwen (of fluisteren) en die, met gezonde spanning, een 'FCK YES' voelen!
