Wat blijft als alles gaat?

Jouw ogen, de ogen die deze woorden nu lezen, zullen er over een aantal jaar niet meer zijn. Over hoeveel jaar weten we niet. Misschien honderd? Misschien twee? Maar ze sterven onherroepelijk…

De ogen van een ander, die je aankijken wanneer je vrijt of huilt, lacht of ruzie maakt, zullen ook sterven.

En kijk eens naar je handen; vlees, botten, bloed, wat allemaal tot stof zal vergaan…

Wat betekent dat?

Iedere seconde sterven er twee mensen op aarde. Nu... en nu... en nu.
Iedere seconde sterven er relaties, dromen, verwachtingen…
Het enige dat we zeker weten is dat we niets zeker weten…
En dat er een moment komt dat we sterven.

In het midden van het herfstseizoen nodigen we je uit om mee te gaan op een tantrisch onderzoek naar vergankelijkheid, loslaten, overgave: sterven. We ontmoeten samen de vergankelijkheid van ons wezen; dat wat tijdelijk is, dat wat eindig is en daarmee dat wat oneindig is. Bestaat het leven immers niet bij de gratie van de dood?

Hoe komt het dat we ons met alle macht op het leven storten, van ervaring naar ervaring, van kick naar kick, en onderwijl het onontkomelijke feit van onze vergankelijkheid ‘uit gemakzucht’ voortdurend voor ons uit schuiven?

Hoe zou jij het leven beleven als je je er ieder moment van gewaar bent dat het zo voorbij kan zijn? Dat elke ademhaling de laatste kan zijn? Waarom is het zo ontzettend moeilijk ons op de dood en op de vrijheid te bezinnen? En waarom zijn we eigenlijk zo bang voor de dood dat we tot elke prijs vermijden om er zelfs maar naar te kijken? Op die laatste vraag antwoordt Sogyal Rinpoche (uit ‘Het Tibetaanse boek van Leven en Sterven’):

“Misschien is de diepste reden van onze angst voor de dood het feit dat we niet weten wie we zijn. We geloven in een persoonlijke, unieke en autonome identiteit, maar als we de moed opbrengen om deze identiteit de onderzoeken, merken we dat die volledig afhankelijke is van een eindeloze verzameling dingen: Onze naam, onze levensloop, onze partners, familie, huis, baan, vrienden, bankpasjes… Op die broze en vergankelijke steun baseren we onze zekerheid. Stel dat al deze dingen van ons afgenomen worden, hebben we dan nog enig idee wie we werkelijk zijn?”

We leven ons leven in een niet bestaande toekomst, we streven voortdurend naar beter, completer, vrijer en vol van extase. Maar we bereiden ons niet voor op het sterven zelf, op het loslaten van dit lichaam, van dit verhaal. En zo blijft het mysterie van onze ware natuur, onze vrije zelf, waar we zo diep naar verlangen en die we zo vrezen, onder lagen van angst en ontkenning verborgen.

2 t/m 5 november komen we samen voor de ‘Letting Go Deeper’ retraite om dit prachtige onderwerp op tantrische wijze te onderzoeken en er zijn nog drie plekjes!

Wat gaan we doen? In deze retraite creëren we een veilige bedding om onze angst en weerstand welkom te heten, net zo goed als ons verlangen, vreugde en liefde. Onze capaciteit om te vergeven en de kracht om te vertrouwen. We gebruiken meditaties, oefeningen en rituelen uit de tantrische traditie om onze collectieve en individuele relatie tot loslaten en vergankelijkheid te onderzoeken. En daarmee onze relatie tot het leven, tot dit huidige moment. Hier en nu.

Want zeg eens eerlijk.. Hoe zou jij het komende uur ervaren als je weet dat het je laatste uur op aarde is?
Juist. Veel levendiger wordt het niet.

Ga je mee?

Liefs,
Chris

‘De retraite was fijn, verbindend en ongrijpbaar, heilzaam, louterend en diepgaand. Ik verwonder mij nog steeds over de erotiek van het sterven… Dankjewel’ - Nelson (45)