‘Poeh, wel veel geld hoor’
‘Ik twijfel of ik dit wel aan mezelf uit kan geven’
‘Dat heb ik niet voor het oprapen liggen’
‘Ik wil heel graag meedoen, maar ik struikel over de prijs’
Eergisteren schreef iemand in reactie op mijn ‘mijn yoni journey’ post:
‘Erg interessant. Alleen jammer dat het zo duur is…’
Ik nam het aan als uitnodiging om mijn (immer groeiende) perspectief hierop eens publiekelijk te delen, omdat het belangrijk voelt om ook over dit taboe onderwerp (geld) transparant te zijn. Want hoewel praten over s e k s me moeiteloos afgaat, vind ik praten over geld toch steeds weer spannend. Bij het eerste onderwerp ervaar ik ruimte, vreugde en verheuging. Bij het tweede onderwerp een licht weggedrukte kramp. Ik schreef haar terug:
Hee S!
Dankjewel voor je reactie, en fijn dat het materiaal je inspireren kan.
Ik begrijp absoluut dat het een grote uitgave is als je overweegt om aan Your Yoni Journey deel te nemen (to the point: E1200,- hebben we niet allemaal voor het oprapen liggen). Vroeger vond ik het zelf ook jammer, dat programma's die me zo aanspraken zo ‘duur’ waren. Ik vond het niet alleen jammer, ik vond het ook stom, belachelijk en zelfs onethisch. Van binnen hoorde ik: 'Hoe kan je roepen dat je wil dat dit voor iedereen toegankelijk is en er zo'n prijskaartje aan hangen?' & 'Dat is helemaal niet toegankelijk!'
Ik heb jarenlang met een habbekrats van dag tot dag uit een rugzak geleefd, ik vond geld totaal overrated. Maar ik heb ook jarenlang op festivals gestaan, geassisteerd, groepen gedraaid, etc... voor nop. Ik heb er fantastische ervaringen opgedaan maar het liet me ook vaak met een knagend gevoel achter. Want voor nop kan ik geen boodschappen doen bij de biologische tuinderij, en dat vind ik belangrijk, voor nop kan ik geen microfoon kopen om programma's op de nemen voor jou, voor nop kan ik geen zaal huren waarin je je veilig en gedragen voelt, voor nop kan ik mijn eigen team niet uitbetalen, etcetera…
En dat wil ik nu juist zo graag, ik wil eerlijke prijzen betalen aan de locatie, aan mijn team, aan de cateraar, aan de muzikanten, en ik wil kunnen dromen over een stuk eigen land waar ik met mijn partner kinderen op aarde brengen mag, en ik wil dat die kinderen mooi onderwijs mogen genieten... En datzelfde wens ik jou. En iedereen. En ieders kinderen.
Bovendien wil ik dat jij een investering maakt die laat zien dat je heel je hart in dit onderzoek (in jezelf!) wilt leggen. Het duurde jaren voor zelf in de smiezen had dat mijn weigering om geld te investeren, evengoed een weigering was om werkelijk in mijzelf te investeren. Wonderlijk genoeg zie ik dat ook vaak terug in gedrag van cursisten, de regel gaat niet altijd op, maar vaak wanneer ik iemand (bijvoorbeeld tegen een dienstenruil) toeliet, liet deze persoon het op het laatste moment afweten of was het overduidelijk de persoon in de ruimte die zich letterlijk het minst committeerde aan het groepsprocess. Interessant!
Als je de prijs van de trainingen en retraites van Unveiling Intimacy zou omrekenen naar een uurloon, zou het nog steeds om te lachen en te huilen tegelijkertijd zijn. Maar op dit moment sta ik achter deze prijs. Iedere keer weer is prijsbepaling voor mij een spannende dans op een dun koord. Omdat ik integer wil zijn naar mezelf en naar degene die de investering maakt. Daarom ben ik groot fan van 'over-leveren', meer geven dan ik zeg dat ik geef en dat wat ik geef, geven met alles wat ik geven kan. Dat kan nu, ik kan kan over-leveren omdat ik niet meer voortdurend hoef te overleven. Daarmee kan ik een ervaring ontwerpen die duurzaam is en bijdragen aan een wereldbeeld wat duurzaam is.
Antwoorden? Ik heb ze niet. Maar ik word wel steeds helderder in mijn waarheid en integriteit. Tegenwoordig durf steeds vaker ik prijzen te vragen die in balans voelen om alle bovenstaande redenen, maar ook omdat ik zelf niet meer bang ben prijzen te betalen die kloppen. Ik geef mijn geld nu met liefde uit aan programma's die uit hart en ziel geboren zijn,
Vroeger draaide ik ieder dubbeltje 34 keer om, ook niets mis mee. Maar nu geniet ik ervan, om ook op deze manier (financieel) in mezelf te investeren.
Ik schrijf dit schrijven omdat het belangrijk voor me voelt transparant te zijn en op te staan voor alle ‘wereldverbeteraars’ die stoeien met geld (vragen & uitgeven). Door een inkijkje te geven in de dans die ik zelf met 'geld' als entiteit maak. Persoonlijk en bedrijfsmatig. Eindeloos fascinerend.
Dankjewel S, voor je opmerking die me tot dit schrijven geïnspireerd heeft!
En dan ga ik nu op zoek naar een mooie locatie voor de zomer-retraite, en in alle waarschijnlijkheid steeds weer een beetje verkrampen als ik de kosten zie van de plekken die simpelweg de beste bedding bieden voor het werk wat we doen. En daar dan ontspanning in vinden. En ze toch bellen. En boeken. En een prijs bepalen, en jou uitnodigen om mee te gaan op reis.
Liefs,
Chris
